گروه نرم افزاری آسمان

 رباعی شمارهٔ ۳۱


چون کار دلم ز زلف او ماند گره

بر هر رگ جان صد آرزو ماند گره

امید ز گریه بود، افسوس! افسوس!

کان هم شب وصل در گلو ماند گره